Starczowzroczność (prezbiopia) – często mylona z nadwzrocznością. Naturalny stan narządu wzroku spowodowany starzeniem się soczewki oraz mięśni rzęskowych oka, najczęściej występujący po 40 roku życia. U młodych osób soczewka jest miękka i elastyczna, łatwo zmienia kształt, umożliwiając widzenie z różnych odległości. Z wiekiem, nowe warstwy komórek tworzą się na zewnątrz soczewki spychając ku środkowi komórki obumierające. W ten sposób powstaje twarde, zbite jądro, a cała soczewka traci elastyczność, co bezpośrednio wpływa na zdolność skupiania wzroku na bliskich obiektach.
Osoby z tą wadą widzą niewyraźnie z bliska, przez co trudne staje się wykonywanie takich czynności jak czytanie, korzystanie z telefonu komórkowego czy praca przy komputerze.
Do częstych objawów starczowzroczności można zaliczyć:
- niewyraźne widzenie obiektów bliskich,
- odsuwanie czytanego tekstu coraz dalej od oczu,
- bóle głowy i oczu spowodowane wysiłkiem koniecznym do skupienia wzroku na bliskie odległości,
- potrzeba dobrego oświetlenia, aby wyraźniej widzieć z bliska.
Dowiedz się więcej, oglądając krótki film na temat prezbiopii.
[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=rjE_ug-aqvM&height=365[/embedyt]
Sposoby korekcji starczowzroczności:
- chirurgiczna korekta starczowzroczności,
- stosowanie skupiających (plusowych) soczewek okularowych oraz kontaktowych,
- stosowanie dwuogniskowych oraz wieloogniskowych (progresywnych) soczewek okularowych oraz soczewek kontaktowych.
